In 2013 werd Josephine van Rheenen uitgenodigd een voorstelling te maken in het Atelier Oerol/Over het IJ Festival: een onderzoekstraject in locatietheater. Haar onderzoek vertrok vanuit het concept van een lichaam dat zich overgeeft aan diens omgeving. In een poging angst voor viezigheid, ongemakkelijkheid en pijn te laten gaan. Dit vond plaats op twee zeer verschillende plekken: de Terschellingse zandduinen in het Oerol Festival en op het betonnen NDSM-terrein in Over het IJ Festival Amsterdam.
De uitkomst waren twee korte etudes die samen een tweeluik vormen, genaamd ZANDING/BETONDER. Over de branding in het zand, het gedonder onder het beton. Een jaar later werd BETONDER hermaakt op het Underbelly Arts Festival in Sydney, Australië.
In ZANDING gaan drie jongemannen spelenderwijs de strijd aan met een zandkuil aan de zee. Ze klimmen, rennen en vallen met een onstuitbare fysieke overgave an vrijheid. Hun bewegingen en liedjes creeëren ambivalente beelden, ergens tussen mythische tragedies en jongensachtige spelletjes. In BETONDER bewonen deze drie jongemannen een onbewoonbaar stukje stad. De kwetsbaarheid en zachtheid van hun mensenlijven ontmoet en omarmt de harde betonnen ondergrond. Hun energieke en optimistische spellen contrasteren de ernst en individualiteit van een stadsomgeving en roepen zo vergeten of onderdrukte verlangens naar aanraking en ongeremdheid op.
